ویروس هپاتیت B عامل ایجاد هپاتیت حاد و مزمن، سروز کبدی و کارسینوم هپاتوسلولار است. در حال حاضر تنها راه مطمئن پیشگیری، واکسیناسیون است. ولی واکسیناسیون ایمنی 100 % نمی دهد. با توجه به اهمیت این امر، اثربخشی واکسیناسیون در گروه پر خطر شاغلین پزشکی مورد بررسی قرار گرفته است. هدف این مطالعه، تعیین میزان ایمنی زایی ناشی از واکسیناسیون کامل هپاتیت B در شاغلین حرف پزشکی و ارتباط سطح ایمنی با متغیرهای سن، جنس، وزن، مصرف سیگار و مدت زمان سپری شده از آخرین دوز واکسن و تماس با فرد با HBs Ag مثبت بوده است. این مطالعه در بیمارستان های هاجر و کاشانی شهرکرد و بیمارستان های شهرستان بروجن و فارسان در بهار سال 1380 انجام گرفت. نمونه گیری به صورت سرشماری بود. 314 نفر از پرسنل که دوره کامل واکسن هپاتیت B را دریافت کرده بودند و 5-0 سال از آخرین دوز واکسن آنها می گذشت وارد مطالعه شدند. پس از مصاحبه و پرکردن پرسشنامه، 314 نمونه خون گرفته شد و تیتر Anti HBs آنها تعیین گردید. نتایج بررسی انجام شده به این ترتیب بود که 43 نفر (13.7%) فاقد مقدار آنتی بادی محافظت کننده (Anti HBs<10 miu/ml) 119 نفر (%37.9) ایمنی نسبی (10 miu/ml<Anti HBs<100 miu/ml) و 152 نفر (%48.4) دارای ایمنی کامل (Anti HBs>100 miu/ml) بودند. بین سطح ایمنی و متغیرهای وزن، مدت زمان سپری شده از آخرین دوز واکسن و تماس با افراد HBs Ag مثبت از لحاظ آماری ارتباط معنی داری به دست نیامد با افزایش سن مقدار آنتی بادی کاهش یافته است. افراد غیر سیگاری در مقایسه با افراد سیگاری و زنان در مقایسه با مردان مقدار آنتی بادی بالاتری داشتند.

زمینه و هدف: عفونت ویروس هپاتیت B در سراسر جهان آندمیک است. حدود 350 میلیون ناقل ویروس هپاتیت B در جهان وجود دارد. حدود یک میلیون نفر در سال به دنبال عفونت ویروس هپاتیت B تلف می شوند. متاسفانه دارویی که بتواند به درمان کامل هپاتیت B بیانجامد، وجود ندارد و تنها راه جهت کنترل اپیدمی ها، انجام واکسیناسیون می باشد. اندازه گیری مقدار DNA ویروسی برای شناسایی افرادی که دارای عفونت مزمن هستند، مورد استفاده قرار می گیرد، همچنین برای بررسی و پیش بینی سیر درمان بیماری و تاثیر داروهای ضد ویروسی در رژیم های درمانی کاربرد دارد. با معرفی Real-time PCR در آزمایشگاه های تشخیص طبی، اندازه گیری کمی DNA ویروس در نمونه های بالینی به طور معنی داری توسعه پیدا کرده است. هدف از این مطالعه، کلونینگ و شناسایی ژن کدکننده آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت B به عنوان استاندارد خارجی است. روش بررسی: این تحقیق یک مطالعه توصیفی می باشد. برای تکثیر ژن S، ابتدا ژنوم ویروس از نمونه سرم که از نظر (Hepatitis B surface Antigen)HBsAg  مثبت بود، استخراج شد. سپس با استفاده از پرایمرهای اختصاصی، قطعه ای از ژن S با روش PCR (Polymerase chain reaction) تکثیر شد. برای کلونینگ ژن S از یک کلونینگ وکتور  pTZ-57R(فرمنتاس) استفاده گردید. پس از خالص سازی، محصول PCR به داخل وکتور پلاسمیدی کلون شد و به داخل سلول مستعد E.Coli سویه TG1، ترانسفورم شد. باکتری حاوی پلاسمید نوترکیب با روشهای مختلف از قبیل مقاومت به آنتی بیوتیک، PCR، برش با آنزیم های اختصاصی و در نهایت تعیین توالی، مورد بررسی قرار گرفت. برای آنالیز آماری، از آزمون t و محاسبه میانگین تعداد کلنی های شمارش شده بر روی پلیت های حاوی آنتی بیوتیک و بدون آن، استفاده گردید. یافته ها: پس از استخراج DNA ویروسی با استفاده از آغازگرهای اختصاصی، ژن S با روش PCR تکثیر شد و قطعه ای شامل 175 جفت باز حاصل گردید، سپس ژن S با استفاده از پلاسمید pTZ57R کلون گردید. پلاسمید نوترکیب استخراج شد و با روش PCR و برش آنزیمی، مورد تایید قرار گرفت. برای تایید نهایی، پلاسمید نوترکیب تعیین توالی شد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که قطعه 175 جفت بازی ژن S در پلاسمید pTZ57R کلون گردیده است که می توان از آن، جهت تهیه استاندارد Real-time PCR یا کنترل مثبت در آزمایش ها استفاده نمود.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که قطعه 175 جفت بازی ژن S در پلاسمید pTZ57R کلون گردیده است که می توان از آن، جهت تهیه استاندارد Real-time PCR یاکنترل مثبت در آزمایش ها استفاده نمود.

مقدمه: سویه های جهش یافته مقاوم به آنالوگ های نوکلئوزیدی/نوکلئوتیدی ویروس هپاتیت B (HBV) در نتیجه طولانی شدن زمان مصرف و بروز پلی مرفیسم تک نوکلئوتیدی (SNP) و جهش های گریز پدیدار می شوند. هدف از مطالعه حاضر، شناسایی فشارهای انتخابی و جهش فرار ایمنی در ژن HBsAg (S) در بیماران مبتلا به HBV مزمن است. روش کار: در این مطالعه مقطعی که در سال 1397 در شهر کرج انجام شد، پنجاه بیمار مبتلا به هپاتیت B مزمن در دو گروه تحت درمان و بدون درمان دسته بندی شدند. تعداد کپی های DNA ویروس هر بیمار با real time PCR برآورد شده و توالی ژن S تعیین شد. اثر هر SNP بر پایداری پروتئین S با I-mutant و برآورد میزان انرژی آزاد DDG پیش بینی شد. نتایج: کمترین میزان بار ویروس و بیشترین آن به ترتیب 101 × 1/1 و ml/108 × 3/4 کپی برآورد شد. بیشترین تعداد جهش منجر به تغییر شامل Q101R، T115N، S143L، و Q129P در یک فرد با سابقه مصرف دارو تعیین شد. در یک بیمار بدون درمان، جهش های M133T و L175S مشاهده شد. جهش Q129P، S174N و Y134C نیز در افراد دیگر با سابقه درمان مشاهده شد. از مجموع 8 تغییر اسید آمینه، L175S با DDG برابر با Kcal/mol 87/1-بیشترین اثر کاهشی را بر پایداری پروتئین S داشت. نتیجه گیری: براساس این داده ها، بین SNP ژن S ویروس و پیدایش جهش گریز ارتباط وجود دارد. یافته های بررسی های جهش های گریز می تواند بر بهبود درمان و ایمن سازی علیه عفونت مزمن هپاتیت B اثر گذار باشد.

مقدمه: سویه های جهش یافته مقاوم به آنالوگ های نوکلئوزیدی/نوکلئوتیدی ویروس هپاتیت B (HBV) در نتیجه طولانی شدن زمان مصرف و بروز پلی-مرفیسم تک نوکلئوتیدی (SNP) و جهش های گریز پدیدار می شوند. هدف از مطالعه حاضر ، شناسایی فشارهای انتخابی و جهش فرار ایمنی در ژن HBsAg (S) در بیماران مبتلا به HBV مزمن است. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی که در سال 1397 در شهر کرج انجام شد، پنجاه بیمار مبتلا به هپاتیت B مزمن در دو گروه تحت درمان و بدون درمان دسته بندی شدند. تعداد کپی های DNA ویروس هر بیمار با real time PCR برآورد شده و توالی ژن S تعیین شد. اثر هر SNP بر پایداری پروتئین S با I-mutant و برآورد میزان انرژی آزاد DDG پیش بینی شد. یافته ها: کمترین میزان بار ویروس و بیشترین آن به ترتیب 101 × 1/1 و ml/108 × 3/4 کپی برآورد شد. بیشترین تعداد جهش منجر به تغییر شامل Q101R، T115N، S143L، و Q129P در یک فرد با سابقه مصرف دارو تعیین شد. در یک بیمار بدون درمان، جهش های M133T و L175S مشاهده شد. جهش Q129P، S174N و Y134C نیز در افراد دیگر با سابقه درمان مشاهده شد. از مجموع 8 تغییر اسید آمینه، L175S با DDG برابر با Kcal/mol 87/1- بیشترین اثر کاهشی را بر پایداری پروتئین S داشت. نتیجه گیری: براساس این داده ها، بین SNP ژن S ویروس و پیدایش جهش گریز ارتباط وجود دارد. یافته های بررسی های جهش های گریز می تواند بر بهبود درمان و ایمن سازی علیه عفونت مزمن هپاتیت B اثر گذار باشد.

مقدمه: حجامت یکی از مهم ترین ارکان طب اسلامی است، که هنوز هم در درمان تب و بیماری های التهابی مورد استفاده می باشد. با آن که حجامت در درمان طیف وسیعی از بیماری ها موثر بوده است، اما مکانیسم دقیق عملکرد آن مشخص نیست. از جمله فرضیاتی که در این زمینه مطرح می باشد، آن است که حجامت در تعدیل سیستم ایمنی اثر دارد. لذا در این مطالعه به بررسی اثر احتمالی حجامت بر تعدیل سیستم ایمنی از طریق اندازه گیری سطح سرمی آنتی بادی هپاتیت B بعد از تزریق واکسن هپاتیت B پرداخته شده است.روش ها: در این مطالعه دو گروه 25 نفری از مردان جوان داوطلب شامل: گروه شاهد و گروه آزمایش در محدوده سنی 25-18 سال، مورد بررسی قرار گرفتند. هر دو گروه در دو نوبت به فاصله یک ماه واکسن هپاتیت B دریافت نمودند. در گروه آزمایش علاوه بر این یک نوبت حجامت نیز انجام شد. تیتر آنتی بادی هپاتیت B قبل از واکسیناسیون و یک و سه ماه پس از اولین واکسیناسیون به روش ELISA و برحسب واحد بین المللی در لیتر (IU/L) اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج نشان داد که مقدار آنتی بادی در گروه شاهد پس از یک ماه به IU/L 81.3 و پس از سه ماه به IU/L 57.46 افزایش می یابد. میانگین مقدار آنتی بادی در گروه آزمایش بعد از یک ماه IU/L 41.3 بود و پس از سه ماه به IU/L 16.26 افزایش یافت. با وجود آن که میزان افزایش تیتر آنتی بادی پس از سه ماه در گروه مورد آزمایش به نسبت گروه شاهد کم تر بود، اما این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود.بحث و نتیجه گیری: انجام ایمونیزاسیون با واکسن هپاتیت B در هر دو گروه شاهد و آزمایش سبب افزایش میزان تولید آنتی بادی اختصاصی می گردد. به نظر می رسد انجام حجامت در مردان با این گروه سنی تاثیری در مقدار تولید آنتی بادی نداشته باشد.

مقدمه: هپاتیت B بیماری سیستمیک است که موجب التهاب کبد می شود. راه مقابله با این عفونت، واکسیناسیون است. واکسن متداول برای مقابله، واکسن فرموله شده با Alum می باشد. این واکسن قادر به ایجاد پاسخ و مصونیت کامل در برخی افراد نیست. در این مطالعه پاسخ های ایمنی سلولی و هومورال واکسن تجاری هپاتیت B با واکسن HBs فرموله شده با ادجوانت MF59 مقایسه شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، موش های Balb/c در سه دوره، فرمولاسیون های مختلف واکسن را به صورت زیر پوستی و با فاصله دو هفته دریافت نمودند. سپس از موش ها خون گیری به عمل آمد و سطح آنتی بادی ضد HBs Ag با روش الایزا بررسی شد. سایتوکاین های IFN-γ ، IL-4 و IL-2و نسبت IL-4 IFN-γ /ا با روش الایزا از سوپ روئی کشت سلول های طحال بررسی شد. داده های خام با استفاده از نرم افزار Graph pad prism و آنالیز آماری با آزمون آماری ANOVA انجام شد. نتایج: میزان IL-4 به طور معناداری در واکسن با آلوم بیشتر از واکسن فرموله شده با MF59 بوده هم چنین میزان سایتوکاین IFN-Y اختلاف معناداری را بین دو گروه اصلی نشان نداد. سایتوکاین TNF-α در واکسن با آلوم نسبت به واکسن با MF59 بیشتر ترشح شده است. آنتی بادی توتال پس از تزریق سوم در بعضی رقت ها در واکسن تجاری نسبت به واکسن با MF59 افزایش بیشتری داشت. نتیجه گیری: کاهش معنادار IL-4 و آنتی بادی ها نشان می دهد که تمایل واکسن فرموله شده با MF59 برای القای پاسخ ایمنی سلولی نسبت به هومورال بیشتربوده به علاوه ایمن بودن و کمبود عوارض جانبی ادجوانت MF59 را نیز می توان مزیتی دیگر به شمار آورد.

مقدمه: کارکنان بهداشتی- درمانی همواره در معرض و خطر ابتلاء به هپاتیت B می‎باشند. این مطالعه با هدف تعیین سطح سرمی Anti HBs Ab در پرسنل بیمارستان توحید سنندج که بطور کامل بر علیه هپاتیت B واکسینه شده‏اند انجام گرفت. مواد و روشها: جامعه آماری شامل کلیه پرسنل بیمارستان توحید سنندج بود که علیه هپاتیت B واکسینه شده بودند. حجم نمونه شامل 100 نفر از این پرسنل بود داده‏های لازم از طریق مصاحبه جمع‏آوری گردید و در یک برگ چک لیست ثبت شد. نمونه‏های سرمی این افراد به آزمایشگاه فرستاده شد و با روش ELISA تیتر سرمی Anti HBs Ab تعیین شد.نتایج: بر اساس نتایج این مطالعه تیتر سرمی Anti HBs Ab در 42 مورد (42 درصد) بالای 100 IU/li بود در 25 درصد موارد در محدوده 100-10 IU/li قرار داشت و در 33 درصد موارد کمتر از10 IU/li  بود. دیگر نتایج مطالعه نشان داد که بین سطح سرمی Anti HBs Ab و فاصله زمانی از آخرین دوز واکسن رابطه معنی‏دار آماری وجود دارد (P<0.025)، اما بین سن، جنس و BMI با سطح سرمی Anti HBs Ab رابطه معنی‏دار آماری بدست نیامد.نتیجه‏گیری: از نتایج این مطالعه چنین نتیجه‏گیری می‏شود که ایمنی‏زایی در 67 درصد موارد کامل و مؤثر بود در حالیکه در 33 درصد موارد ایمنی کامل بر علیه هپاتیت B وجود ندارد. بعبارت دیگر سطح سرمی Anti HBs Ab در بسیاری از افراد در معرض خطر که واکسینه می‏شوند، کافی نبوده و نیاز به تجویز مجدد واکسن می‏باشد.

زمینه : هپاتیت ویروسی B (HBV) از راه های مختلف از جمله از مادر به نوزاد منتقل می شود. اگر مادر علاوه بر آنتی ژن سطحی (HBsAg) از نظر HBeAg  هم مثبت باشد، شانس انتقال افزایش می یابد.هدف : مطالعه به منظور تعیین شیوع حاملین آنتی ژن سطحی هپاتیت B در زنان باردار قزوین انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال های 80-1379 بر روی زنان بارداری که از درمانگاه مراقبت های قبل از زایمان مرکز آموزشی -  درمانی کوثر و مطب متخصصین زنان و زایمان برای آزمایش به پایگاه انتقال خون قزوین ارجاع شده بودند، انجام شد. نمونه سرم افراد مورد مطالعه به روش الیزا آزمایش شد که در صورت مثبت بودن HBsAg، آزمایش HBeAg انجام می شد. سایر اطلاعات از طریق پرسش نامه جمع آوری و تاثیر عوامل خطر مرتبط با شیوع عفونت با آزمون دقیق فیشر بررسی شد.یافته ها: از 323 خانم باردار مورد مطالعه، 11 نفر (%3.4) حامل HBsAg و همگی HBeAg منفی بودند. مثبت بودن HBsAg با سابقه ابتلا به یرقان (P<0.001)، سابقه ابتلای بستگان درجه اول به یرقان (033/0=p)، سابقه بیماری زمینه ای (028/0=p) و اعتیاد همسر به مواد مخدر تزریقی (034/0=p) ارتباط داشت. بین سابقه سقط، جراحی دندان، تزریق خون، مسافرت به خارج از کشور، نداشتن حاملگی قبلی، استفاده از روش های جلوگیری از بارداری و ازدواج مجدد با مثبت بودن HBsAg ارتباط معنی دار یافت نشد.نتیجه گیری : آزمایش غربال گری HBsAg زنان باردار به ویژه در صورت وجود سابقه ابتلا به یرقان، سابقه ابتلا بستگان درجه اول به یرقان، سابقه بیماری زمینه ای و سابقه اعتیاد همسر به مواد مخدر تزریقی اهمیت و ضرورت بیش تری دارد که توصیه می شود در صورت منفی بودن در سه ماهه سوم تکرار شود.

بررسی انتشار ساب تایپهای آنتی ژنتیک ویروس هپاتیت B در هر منطقه جغرافیایی از لحاظ اپیدمیولوژیک و مسیر چرخش و انتقال افقی و عمودی HBV در آن منطقه جغرافیایی اهمیت فراوانی دارد. برای تعیین انتشار و میزان شیوع ساب تایپهای ویروس هپاتیت B در بیماران و حاملین مزمن HBsAg مثبت بودند. که برای تعیین ساب تایپ برگزیده شدند. پس از بررسی این نمونه ها، با روش Competition inhibition ELISA تعداد 98نمونه (%60.9) دارای ساب تایپ ayw و 63 نمونه (%39.1) دارای ساب تایپ adw بودند. نتایج این تحقیق نشان داد که ساب تایپ adw بودند. نتایج این تحقیق نشان داد که ساب تایپ ayw در بیماران مورد شیوع مطالعه غالب تری نسبت به adw دارد.